Cedar Point

Hi guys,

bedankt voor de leuke reacties op de blog van Willem. (Spijtig van de konijntjes van Nous - volgens mij zit Hendrik er toch voor iets tussen; dat is een echte Bourgondiër!)   We zijn al weer enkele dagen verder en tijd dus om mijn blog aan te vullen!

8 juli

Vandaag gaan we een dagje pretparken. Maar niet zo maar een pretpark; Cedar Point is bekend om zijn reuze achtbanen en rollercoasters. Benieuwd dus.

We komen aan op een reuzeparking die goed aan het vollopen is. We hebben gisteren al tickets gekocht en kunnen vlot binnen. De eerste rollercoaster : wachttijd 3/4 uur. We(iedereen behalve Hilde) besluiten aan te schuiven en na anderhalf uur in de hitte (verschillende medewachters werden afgevoerd en zelf hebben we het ook wel gehad) komen we aan de coaster. Ik stap in en we gaan  omhoog. Shit dat spel is veel groter dan op het eerste zicht! We daveren naar beneden en we gaan zo'n 4 - 5 keer over kop. Ik ga graag eens uit het dak, maar dat is toch wel veel voor ondergetekende! Bibberend op mijn benen stap ik uit. De kids vonden het bère!  (Ik vond het iets minder bère maar laat uiteraard niets merken.) Na enkele slokken water ben ik terug de oude en we nemen de kabelbaan naar de andere kant vh park. Dat is meer een attractie vor mij!  Hopelijk vallen de volgende wachttijden meer mee. (wat gelukkig het geval bleek - Na telkens zo'n 10 a 15 min. zaten we op de attracties)

We komen aan het deel met de waterattracties. Het is heet en dat zal deugd doen. Het bekende bordje staat er weer : You will get wet, you may be soaked. De 'Splash' Ik zit vooraan de boot. Eerst naar boven en dan eerste keer splash. Valt mee, De 'splashen' zijn voor die achter mij; tot de boot vertraagt. Een vloedgolf stroomt over de boot - SOAKED!  Dan de 2e keer en Splash. ....

Ok, I'm soaked en Kobe ook. Willem en Anton zaten achter ons op de 3e zij en voor hen valt het mee.  Is er nog een waterattractie? Ja! De ronde bootjes. Tegen de tijd dat we erop kunnen ben ik al relatief droog. De bootjes vertrekken. Er gebeurt niet veel tot we aan een gebied komen waar er watervallen zijn. Je kan het al raden : ik krijg 2 keer de volle laag en ben SOAKED again!  Niet zo erg; het is stralend weer! 

Er staat een rollercoaster die op 4 seconden 180 km per uur haalt, dan zeer stijl omhoog gaat en terug naar beneden. De hele rit duurt maar 20 seconden. Willem en Kobe gaan erop. Ondertussen ga ik met Anton naar een rustige coaster (die niet over kop gaat) en tegen de tijd dat we terug zijn vertrekt het ' 20 seconden monster'. Gierend vertrekken mijn 2 oudste (hopelijk gebeurt er niets) en na 20 secs komen ze veilig terug beneden. Bère ! (Ja, bère dat ze terug bij ons zijn) Willem is het zotste van al het geweld en hij blijft maar doorgaan; de ene na de andere coaster wordt door hem overwonnen. Ik ga nog mee op een houten monster(mijn nekspieren zijn sterker dan ik dacht) en op een heel leuke reuze coaster die heel hoog gaat en dan pijlsnel naar beneden. Die vind ik het leukst; het overkop gaan is er voor mij te veel aan. We winnen nog enkele knuffels met een spel waarmee je met een hamer hard moet slaan (Kobe slaat er de eerste keer naast!) en dan de laatste coaster. Het is inmiddels avond en de hemel is betrokken. Dan wordt plots de coaster gesloten wegens een dreigend onweer. En dan gaan de hemelsluizen open. We kunnen tussen de vlagen door de auto bereiken en rijden door het onweer naar het hotel dat zo'n 70 km verder ligt. Onderweg stoppen we en rijden af,wegens te slecht zicht. We komen toch veilig aan in het hotel.  Weeral een geslaagde dag.

9 juli

We moeten de afstand Cleveland-Lancaster overbruggen. Onze langste rit(in het reisbureau hadden ze ons aangeraden om dat in 2 dagen te doen maar dan klopte ons schema niet en kregen we niet alles gezien wat we wilden zien). Dus rijden, rijden,rijden...

's Avonds komen we aan in Lancaster, we lopen er wat rond - niet zo veel te zien -en gaan er eten in een Peruviaans restaurant. Heel lekker! Er staat cactus op het menu.... Daarna springen Willem en Anton nog eens in de beide zwembaden (openlucht en overdekt) en dan slaaptijd.

10 juli

We staan op, kijken uit het raam en het water valt met bakken uit de lucht. We laden de auto en vertrekken naar de Amish. Het blijft regenen. We bezoeken een openluchtmuseump dat aan de Amish gewijd is en leren over hun gewoonten. Ze leven zonder electriciteit  maar gebruiken wel gas. (zo hebben ze gaskoelkasten). Voor hun business gebruiken ze wel electriciteit. De mannen laten hun baard groeien als ze gehuwd zijn(geen snor, want dat doet denken aan militairen), ze hebben per gemeenschap een soort bisschop die in de week een gewone burger is, als de kinderen 16 zijn mogen ze eens proeven van het leven buiten de gemeenschap. Naar het schijnt gaat het er dan echt gortig aan toe(ook op anatomisch gebied) en daarna mogen ze beslissen of ze in de gemeenschap blijven of niet. Als ze uit de gemeenschap stappen hebben ze ook geen contact meer met hun familie. Zo'n 95% keert terug naar de gemeenschap. De mannen dragen strooien hoeden, de vrouwen een kapje.  Ze mogen geen gemotoriseerd vervoer besturen, maar mogen wel de bus nemen omdat dan iemand anders het voertuig bestuurt. Ze doen niet aan geboortebeperking en hebben allemaal 8 a 9 kids.

We lopen nog wat rond in Bokrijk en komen er aan het huisje van de woodcarver. Een leuke man die voor Hilde een bloempje maakt uit hout. Hij wil de kinderen met een reuzekatapult waterbommen naar hun papa laten schieten. Nee, nee, ik was eergisteren als SOAKED!

We rijden verder en komen er de typische zwarte Amish koetsjes tegen. We stopen aan een farmers markt en de Amish meisjes staan er achter de kraampjes. Eentje heeft een gezonde belangstelling in Kobe. Haha, ik zie hem al zitten, met een strooien hoedje, een baard en 9 kinderen rond hem in keurige pakjes!!! We maken er een groot huwelijksfeest van, met vioolmuziek en laten Robbe overvliegen zodat hij voor de laatste keer in Double Buggle kan spelen!!!

We vertrekken uit Lancaster en rijden in 2 uurtjes naar Washington. We zetten onze koffers af in de Hilton en brengen onze wagen terug naar de verhuurder. We hebben die nu toch niet nodig. Dinsdag halen we dan wel een andere af. De rent-a-car zit in het gebouw van Union Station en onderaan is een food court. We eten er een heerlijk broodje met kip + een slaatje.

Washington ziet er leuk uit, geen hoogbouw (geen enkel gebouw mag hoger zijn dan het capitool). We lopen er nog wat rond(de regen is intussen verdwenen) en komen aan het capitool. Daar, op die trappen, deed Obama zijn inauguration speech. Waw, we staan er vlakbij. We lopen nog naar het Washington monument over de mall. Hier deed Martin Luther King zijn fameuze 'I have a dream' speech en vonden de demonstraties plaats tegen de Vietnam oorlog. We wandelen terug naar het hotel, het is alweer laat. Morgen staat er nog veel op het programma!

11 juli

Als eerste bezoek staat het Museum of American history op het programma. Het Apollotheater is er nagebouwd en we zien er de hoed van M. Jackson. Amai, we komen hem echt overal tegen! Ook de kleren van The Supremes en de trompet van Louis Armstrong zijn er te bekijken. In een volgende zaal hangen de kleren van de first ladies die ze droegen op het ogenblik dat hun man de inauguration speech deed. We zien dat de oude madam Bush heel welgebouwd was, Nancy Regan heel smalletjes is en Michelle Obama echt heel groot moet zijn.

Wat verder hangt de saxofoon waarop Clinton speelde op de avond van zijn eedaflegging(neen, zijn sigaar lag er niet bij!), het bloed van Lincoln toen hij vermoord werd, .... We zien er treinen, auto's, boten die vergaan zijn tijdens oorlogen, een groot stuk van eeen WTC toren... Leuk om te zien maar te veel om op te noemen.

We eten in een food court(ja, we hebben er onze weg naar gevonden) in het oude postgebouw en gaan er met een lift naar de toren waar we een mooi uitzicht hebben op de mall.

Dan naar het Air and Space museum. De toestellen waarmee ze teruggekeerd zijn van de maan staan er en we kunnen een steen aanraken die ooit op de maan lag. In piepkleine ruimtes moeten de astronauten terugkeren naar moedertje aarde. Het zou niet voor mij zijn; de rollercoasters van Cedar Point waren al meer dan genoeg voor ondergetekende. Alle soorten vliegtuigen staan er, van de eerste die met een gewoon fietspedaal werden aangedreven tot de meest moderne die zelf vliegen. We kunnen er de cockpit van B-747 bezoeken, zien er ruimtepakken en de kids maken simulaties alsof ze zelf aankoppelen aan een ruimtestation.

Dan Naar Arlington Cemetry. De plaats waar de militairen worden begraven. Er liggen er 200.00. Uncle Sam wants you! We zien het graf van JFK en zijn Jackie(Marilyn Monroe's graf was er niet te zien), zien gedenktekens voor de 2 spaceshuttels die het niet gehaald hebben, voor de PanAm slachtoffers,... Er is ook het graf van de onbekende soldaat. Het zijn er 3, eenje voor WOI en eentje voor WO II en dan nog eentje voor deKorea en Vietnam oorlog. Deze laatste hebben ze er echter onlangs terug uitgehaald omdat ze via DNA onderzoek hebben kunnen uitzoeken wie hij werkelijk was. Een onbekende bekende dus.

Het is alweer avond en we gaan naar de Italiaan. Daarna nog een lekker ijsje eten bij een Turk. Hij vond het fantastic dat we 3 kids raisen!

Het is al weer bedtijd.

Waw, ik ben eindelijk mee met de blog. Applausje graag!

Dit waren de Leielanders uit Washington D.C. Graag terug naar de studio te Wevelgem!