Graceland en Vicksburg

Hi guys, how are you all doing today?

We zijn alweer enkele dagen verder. Tijd om onze avonturen neer te pennen! Inmiddels hebben we met onze blog ons record aantal hits overschreden en hebben we er nu 130 gehaald op 1 dag... Het weer in België met 30° is een peuleschil in vergelijking met hier, maar een ritje met de limo kan het leed verzachten... ;-)

21 juli

De langverwachte dag : Graceland. Ik heb mij hierop goed voorbereid : verschillende boeken gelezen over het leven en de muziek van Elvis. (De boeken eindigen trouwens allemaal op dezelfde manier...) Mijn fascinatie voor Elvis is eigenlijk gestart op 16 augustus 1977. Ik herinner me nog levendig dat we kampeerden op de Infocamping in Bertrix. Ik had gehoord op de radio dat Elvis gestorven was en mocht van Moe 5 frank in de jukebox steken om hem eens te laten spelen... Toen we thuis kwamen was de Elvis gekte pas goed losgebarsten. Alle 'boekskes' schreven erover, zijn concerten werden opnieuw vertoond, zijn films... De kostuums leken van een andere wereld te komen. Mijn kamer veranderde in enkele weken tijd van een jongenskamer naar een 'mannenkamer'. Ik was toch al 13! Er was geen plekje meer te vinden waar Elvis niet hing. (Dat heeft zo'n anderhalf jaar geduurd, dan kwam Grease, Van Halen,AC/DC, KISS, Deep Purple... en Elvis geraakte verloren tussen mijn stapel posters.)

Maar het was toch gene gewonen! Op het moment dat het er in de showbizz heel statig aan toeging (Que sera, sera...) heeft de jonge Elvis voor een echte kentering in de muziek gezorgd. Zijn heupbewegingen(toen Anton het voor de eerste keer zag vroeg hij me  "moet dendienen plassen"?) zorgden voor een schandaal. De muziek kwam echt uit de buik. Lennon zei  ooit ' before Elvis, there was nothing'. Als je er begint op te letten dan kom je hem bijna dagelijks tegen, op radio, in muziekteksten, verwijzingen in films. Tijdens zijn korte carrière van zo'n 24 jaar heeft de kerel serieus zijn stempel gedrukt op de muziekwereld. Maar genoeg over Elvis; laten we zijn huis eens bezoeken.

Ik had gereserveerd op internet en we konden de rondleiding in Graceland starten om 9:30 am. We worden met een busje naar de ingang van Graceland gereden. We krijgen een koptelefoon die ons door het huis zal loodsen en we mogen daar alle tijd voor nemen die we zelf willen. Niet toegelaten : foto's met flits en videocamera's (alsof we een gesprek van Elvis zouden filmen... Daar we niet met flits mochten trekken zijn de foto's niet scherp) We gaan binnen langs de voordeur en zien zijn salon en eetplaats. Uiteraard heel luxueus bemeubeld. Dan zien we de slaapkamer van zijn moeder en de heel ruime keuken. Dan gaan we naar beneden naar de jungleroom, een stuk dat hij heeft laten bijbouwen en dat hem herinnerde aan zijn geliefde Hawaï. In deze kamer - die ook dienst deed als opnamestudio omdat ze zo goed geïsoleerd is - staan allemaal tropische meubelen en er is zelfs een watervalletje. Dan komen we in de TV kamer waar er 3 tv's tegelijk kunnen spelen en de biljartzaal. Dan gaan we naar de tuin waar een gebouwtje staat waar zijn vader Vernon de paperassen deed en waar er een schietstand staat opgesteld. Dan komen we in een gebouw met verschillende kostuums en gouden platen en trofeeën. We zien er de verschillende kleren die hij droeg tijdens zijn films, zijn legeruniform en zijn trouwkostuum.  Dan passeren we aan het zwembad van The King en we stappen binnen in zijn sportzaal. Daar staan nog meer gouden platen uitgestald alsook zijn glitterkostuums. Daarna volgt de meditation garden die hij liet aanleggen om tot rust te komen. En daar rust hij nu nog altijd, samen met zijn ouders en zijn grootmoeder. Er brandt een eeuwige vlam op zijn graf. 

Na het bezoek aan Graceland bezoeken we nog zijn wagencollectie. De echte 'pink cadillac' (niet die van Marolowe's) staat er ook. Dan zijn 2 vliegtuigen. De Lisa Marie - genoemd naar zijn dochter - is meer dan luxueus ingericht. Er staan fauteuils in,  een grote lange tafel en zelfs een bed voor The King, alsook een eigen badkamer waarvan de wastafel met goud is belegd... Niet slecht voor een arme sukkelaar uit Tupelo - Mississippi... Voor de Amerikanen het schoolvoorbeeld van 'The American Dream'. We bezoeken nog wat kleinere tentoonstellingen met kostuums en attributen van zijn show.

Het is inmiddels middag en we nemen de bus naar de Sun studio's waar het allemaal begon...

Eerst de geschiedenis : Bij Sam Phillips kon je een plaatje laten maken voor een speciale gelegenheid en de piepjonge Elvis liet er een plaatje maken voor de verjaardag van zijn moeder. Een jonge secretaresse herinnerde zich enkele maanden later de jonge Elvis en ze lieten hem een auditie doen omdat Sam P. een nieuwe 'sound' zocht. Ze waren ontgoocheld in de jonge Elvis, tot Elvis tijdens de pauze een beetje dolde met de muzikanten en hij zijn versie van 'That's allright mama' ten gehore bracht. En de rest is geschiedenis. Maar niet alleen Elvis heeft daar gespeeld : Roy Orbison, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins,...    Sam Phillips had het echter moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen en verkocht het contract van Elvis voor de in die tijd astronomische som van 35.000 USD aan RCA.

We gaan de trap op in de Sun Studio's en krijgen de hele uitleg van hoe de studio begon.(Sam P. nam vooral zwarte zangers onder contract) We krijgen heel wat geluidsfragmenten te horen, o.a. van de piepjonge Elvis. Dan gaan we naar beneden naar de echte studio. Op de grond staat een kruisje waar Elvis stond, en ook zijn microfoon is er nog. De studio is helemaal intact gebleven, incl. de isolatiewanden. Kobe en Willem pakken de microfoon vast en doen alsof ze zingen. Kobe ging de grond kussen maar hij had het lef niet (de grond was te vuil...) Nu ja, hij moet nu ook niet doorgaan voor muziekpaus! De studio wordt nu nog gebruikt om muziek op te nemen, zo heeft een Iers groepje(U2) er een CD opgenomen. De T-shirtcollectie wordt aangevuld met enkele SUN exemplaren en dan keren we met de bus terug naar Graceland. Onderweg zien we de Gibsonfabriek. Die moeten we nog bezoeken! We nemen de wagen, rijden er naartoe maar jammer genoeg is er geen plaats meer op de tour van 4:00 pm, tegelijk de laatste tour van de dag. 

Ok, dan maar wat zwemmen in het hotel en wat relaxen, het was een drukke dag. Nog snel iets eten bij Marlowe's en dan vroeg slapen. Morgen vertrekken we naar Vicksburg.

22 juli

We vertrekken uit Memphis en rijden de staat Mississippi binnen.(Ja, ik heb het juist geschreven!) We rijden uren en uren door velden met jonge katoenplanten. Af en toe zien we een vliegtuigje overvliegen om de velden te besproeien. Wees gerust mensen, er zal niet direct een katoentekort zijn op onze planeet. De velden zijn op zijn Amerikaans 'huge'. We rijden een klein straatje in en zien de armoede in de streek, jongeren, vooral zwarten, zitten niets te doen langs de straat. Ze wonen in kleine huisjes die helemaal niet onderhouden zijn. We stoppen om wat proviand te kopen en zien de sheriff een jonge gevangene begeleiden tijdens zijn werk(plantsoen onderhouden). Ook dit is de U.S. ! Wat verder zien we nog enkele gedetineerden bezig. We rijden verder tot Vicksburg. Vicksburg ligt op een helling langs de 'old man river' Mississippi. Tijdens de burgeroorlog werd hier een beslissende slag geleverd. Doordat de stad zo strategisch gelegen was konden de noorderlingen ze moeilijk innemen. Generaal Ulysses S. Grant slaagde er echter in om door een omsingelende beweging te maken de stad te belegeren en na 47 dagen hebben de zuidelijken zich dan uiteindelijk overgegeven. Een keerpunt in de geschiedenis van de U.S.A. die dreigde uiteen te vallen door de burgeroorlog. We bekijken een film over het verloop van de belegering. Daarna doen we met de auto een rit van 16 mijl door de loopgraven en heuvels waar toen de beslissende slag werd uitgevochten. Hoogtepunt van de rit is een bezoek aan de S.S. Caïro, een kanonboot die tot zinken werd gebracht tijdens de oorlog en na 102 jaar terug boven water werd gehaald. Het schip is mooi gerestaureerd, alsook de inboedel. Zo zien we het servies van de kolonel, flesjes met geneesmiddelen(sommige nog gevuld) , messen, wapens,...
Na het bezoek aan de battlefield rijden en lopen (maar meer rijden -want komfortabeler koeler) we door het stadje en zien er de plaats waar het eerste Coca-Cola flesje werd gebotteld. Op de Mississippi liggen de raderboten aangemeerd. Nog wat afkoelen in het zwembad, een lekker avondmaal - southern cooking mmm !, en dan slapen. Morgen gaan we naar Natchez.

Zo, ik hoop dat mijn verslag niet te lang was. Doe ze de groeten in het verre België !

De Leielanders!!