Natchez & Avery Island

Hi guys,

we zijn al weer enkele dagen verder en de avonturen blijven zich opstapelen. Ondertussen hebben we ontdekt dat -idd Filip - de eerste cola groen was - en hoe het aanvoelt om rond te lopen in een luchtvochtigheid van 100%. Here we go!

23 juli

We gaan naar het centrum van Vicksburg om er het museum te bezoeken waar het eerste cola flesje werd gebotteld. Het is een klein maar gezellig museum dat open gehouden wordt door een dame die er vermoedelijk bij was toen  het eerste flesje in 1894 gebotteld werd. Ze vertelt ons dat men vroeger enkel Coca cola kon drinken aan een fountain in een winkel. Daar stond dan een porseleinen houder met colasiroop en de fountain mengde deze met ijskoud water. Men wilde echter Cola ook buiten de stad verkopen en daarom besloot een zeker mister Biedenhart om cola te bottelen. Het werk van de bottelaars was niet zonder gevaar. Het glas was in die tijd van slechte kwaliteit en regelmatig spatte een flesje uit elkaar. Ze hadden dan ook lederen handschoenen aan en over hun hoofd trokken ze een soort kap gemaakt uit ijzergaas.

Na het Colabezoek vertrekken we naar Natchez en nemen voor de laatse 20 mijl de Natcheztrailway. We stoppen enkele keren en lopen een stukje door het bos. In Natchez, gelegen aan de Mississippi, staan nog veel antebellum woningen. Het stadje werd relatief gespaard door de burgeroorlog en de huizen werden niet verwoest. We bezoeken het Longwood huis, een romantisch gebouw dat in een sprookjesachtige omgeving staat. De bomen zijn hier nl. bedekt met een soort mos dat doet denken aan oude romantische schilderijen. Longwood is het grootste 8hoekige huis van de V.S. De eigenaars bouwden eerst de ruwbouw en lieten dan verdiep per verdiep afwerken. Dat was tenminste het plan, maar de burgeroorlog stak stokken in de wielen en er werd maar één verdiep afgewerkt. Daarna had de familie geen geld meer, want tijdens de oorlog werd hun oogst(katoen) vernietigd en hun volgende oogst (graan) werd in beslag genomen om de soldaten te voeden. Maar één verdieping was nog steeds groot genoeg om enkele generaties te huisvesten. Het huis zal nooit meer afgewerkt worden...

Na Longwood bezoeken we het visitor center en een andere antebellum, nl. Melrose. Het is enorm groot en we bezoeken alle kamers. De gids weet alles tot in de details van de woning en hij kan zo boeiend vertellen, dat ik mij regelmatig eens omdraai om te geeuwen. We zijn maar met 7 pers. die de rondleiding volgen, en ik voel me net als in een klas met een saaie lesgever. 'Zie je het papa, zo is dat bij ons altijd in de klas'... Wat kan ik daar op zeggen???

Nog wat verfrissen in het zwembad (frisbeegevecht), dan gaan eten in de 'Pig Out Inn' - heerlijke bbq en dan eens vroeg slapen; morgen moeten we er heel vroeg uit want er staat veel op het programma.

24 juli

We vertrekken richting Houma. Het is heel vroeg en de meeste US'ers slapen nog, het is tenslotte zaterdag. De rit gaat verbazend vlot en rond 9:00 am komen we aan in Lafayette. De naam klinkt Frans, we zijn dan ook in het land van The Acadians zijn (les acadiens- in het Engels the cajuns). We zien een film en zien hoe deze eerste Franse immigranten door de Engelsen werden verjaagd en naar andere streken werden gedeporteerd. Uiteindelijk zijn ze hier, in Lousiana aanbeland(in die tijd een moerasachtige, onherbergzame streek). Daarna bezoeken we een openluchtmuseum. In verschillende huisjes zitten figuranten in klederdracht, hoewel sommige volgens mij geen figuranten waren. Zo was er een 86 jarige vioolspeler die in de school has postgevat. Hij begroette 'les Belges' hartelijk in het Frans. Maar ze spreken een soort oud Frans - wellicht nog echter Frans dan hetgeen de Fransen nu spreken. We kunnen toch wat converseren en hij speelt wat muziek voor ons. Dan komen we in een keet waar een negerin popjes maakt uit maïsbladeren. Ze heeft een echt southern accent en praat aan één stuk door. Schitterend gewoon. In een volgende huisje zit iemand paternosters te maken uit zaadjes. De zaadjes lijken op kleine keitjes. Zij spreekt een verstaanbaarder Frans. En dan, in de laatste keet, zit een negerin handwerk te maken. Van onder de tafel komen plots twee negerkopjes tevoorschijn. Grandma (toch wel zo'n 150 kilo) tatert aan één stuk door dat ze op de kleinkinderen moet passen en dat ze de jongste moet binden want anders gaat hij met de alligators spelen (for Christ'sake, you play with a lizzard, but not with an alligator).

Na het bezoek rijden we naar Avery Island. Dat zegt jou iets? De echte liefhebbers weten het meteen : de Tabasco fabriek! We krijgen een film te zien over het productieproces en daarna mogen we de bottellijn bekijken. Het is jammer genoeg zaterdag en er wordt niet gewerkt. Dan mogen we proeven : van Tabasco cola tot ijs en allerlei varianten op het thema. Ze maken echt wel meer dan het bij ons bekende rode flesje!Na de fabriek bezoeken we de jungle gardens die ook op het eiland liggen. In de jungle gardens wemelt het van de wilde dieren; er zitten zelfs alligators. Anton, die bang is van honden, blijft rustig staan als er een alligator op hem afkomt...(Ik zal toch eens de vijsjes moeten vastdraaien zeker?) We zien supergrote spinnen en een heleboel sneeuwwitte vogels. Ook de planten zijn prachtig. Door het Spaanse mos is alles alweer sprookjesachtig.

En dan : onze slaapplek. In ons roadbook staat er dat we naar Maudrey's bed en breakfast moeten. We komen aan bij een houten huisje. Kunnen wij daar allemaal in? No, you have to be with my twinsister Audrey! Oh, nee, ze hebben er twee van gemaakt!  En Maudrey (een bejaarde dame) stapt in haar wagen, we moeten haar volgen. Ze rijdt zigzaggend over de baan tot bij haar sister. Als we uitstappen komt Audrey uit haar huis gevlogen met een Belgische tricolor in haar handen 'Vive la Belgique!' en ze omhelst  ons alsof we haar al jaren kennen. We krijgen een drankje (eindelijk nog eens een pintje, Hilde drinkt een Marguarita) en dan mogen we toekijken hoe ze voor ons het avondeten bereiden. En ze kunnen koken! Tijdens het koken praten de twinsisters druk tegen elkaar en de rest van de wereld lijkt niet meer te bestaan. We eten typische cajun gerechten : Gumbo(een soort soep met stukken kip en rijst) en Jambalaya (met lekkere crawfish - rivierkreeftjes). Ik heb de recepten mee en ga dat zeker eens klaarmaken(hen evenaren zal wellicht niet lukken)! De avond verloopt heel gemoedelijk en onze slaapkamer is eigenlijk een suite. And tomorrow morning, I make breakfast for you! Goodnight you all! Goodnight Audrey !

P.S. Leuk dat we nu al lezers hebben in Italië ! En heel veel groetjes aan alle logees in Kortrijk!!! Inmiddels is de orkaan Bonny hier voorbijgekomen, maar we hebben er niets van gemerkt.

De Leielanders