Blue Ridge parkway, Cherokee en Smoky Mountains

16 juli 2010 - Pigeon Forge, Tennessee, Verenigde Staten

Hi guys,

de tijd vliegt en we zijn weeral 2 dagen verder op onze tocht.

15 juli

We vertrekken vanuit Roanoke voor het tweede deel van de parkway. We rijden van de ene bocht naar de andere en bezoeken een nederzetting met werkende watermolen, smid, stoelenmaker. Dan komen we bij een visitor center waar we enkele aanvullende gegevens krijgen opdat Anton' Junior Park Ranger' zou worden van de Blue Ridge mountains. De mevrouw is supervriendelijk en geeft ons enkele uitspraken mee. Zo wil de uitspraak 'she's in cloud 9' zeggen 'in de 7e hemel'; hout vasthouden is 'knock on wood' waarop de vrijwillger, een gezette man van gevorderde leeftijd, zijn petje afneemt en met zijn knokkels op zijn kale schedel slaat. Gezellig boeltje bij de ranger volunteers! (Dat zijn gepensioneerden die als vrijwilliger mee de verschillende centers bevolken. )

Eén van de opdrachten is een kruiswoordraadsel oplossen en ik daag je uit om de namen -in het Engels - van de verschillende dieren (zonder internet of woordenboek) in te vullen. Lukt dus echt niet. We komen bij een volgende visitor center waar we een vriendelijke parkwachter tegenkomen die het niet zo nauw neemt met de regeltjes en Anton krijgt, na het afleggen van de eed(die door Kobe vertaald wordt), zijn eretekens. In dit centrum speelt een twee koppig gezelschap bluegrassmusic. Ja, we komen in het country en bluegrassgebied van de US! De weg slingert verder en we doen er liefst 11 uur over om de 300 mijl af te leggen. Mijn armen zijn loodzwaar van het altijd maar aan het stuur draaien in de verschillende bochten(ik heb zeker meer dan 1.500 bochten genomen...) We komen nog wat herten tegen maar de beren zitten veilig verstopt in het bos en laten zich niet meer zien. 's Avonds lopen we nog wat rond in Asheville en gaan dan gezellig eten.  Morgen wachten de Smoky Mountains.

16 juli

We nemen een kortere weg(niet via de Blue Ridge Parkway - want we hebben de bochten wel gehad) en komen aan in Cherokee. Indianengebied. De Cherokee moesten normaal verdreven geweest zijn zoals alle Indianen die ten oosten van de Mississipi leefden maar eentje had een blanke jongen geadopteerd en toen deze groot was kon hij - doordat hij blank was - land kopen, en zo zijn de Cherokee daar kunnen blijven wonen. Indianen zijn echte handelaars en de ene shop volgt de andere op. Ze zijn er een immens cassino aan het bouwen. We bezoeken het museum en zien een mooie film die vertelt hoe de aarde is ontstaan volgens de overlevering(een watertor heeft het zand omhoog geduwd en een arend heeft met de slagen van zijn vleugels de bergen gevormd) . Heel wat vondsten en de geschiedenis wordt er voorgesteld.

Daarna twijfelen we wat we gaan doen. We besluiten naar het Indianenfestival te gaan dat toevallig vandaag gehouden wordt. Het is middag en aan één van de kraampjes kopen we een barbecueschotel. Daarna kijken we in een grote arena naar Indianendansen. Iemand legt uit wat de verschillende gebaren betekenen . De dansen zijn wat eentonig en lijken allemaal op elkaar, idem voor de muziek. Maar de kledij maakt veel goed (zie foto's). Na twee groepen besluiten we onze tocht door de Smoky Mountains aan te vatten. We maken een afslag naar de hoogste top en moeten nog 0,8 mijl stappen voor we aan de top komen. Daar is een plateau gebouwd waardoor we een uitzicht van 360° hebben. Het weer slaat om en we zien hoe de wolken dichterbij komen. We keren terug naar de wagen en net als we er aankomen begint het te regenen. We rijden een halve mijl verder en daar is de zon terug. We rijden de Smokies uit en via Gatlinburgh(supertoeristisch) komen we In Pigeon Forge aan (nog supertoeristischer...) Wat we hier tegenkomen, dat lees je in het vervolg.

Groetjes van de Leielanders

Foto’s

2 Reacties

  1. Nonkel Gino en tante Anne:
    17 juli 2010
    Hallo,
    zo te zien was het daar heel leuk bij de indianen,
    hebben jullie een dansje meegewaagd?
    Kobe zou daar wel voor dienen hee.
    Hier gaat alles goed, buiten het weer we vallen van de ene onweerzone in de andere.

    grtjs Gino en Anne.
  2. Die van 14:
    17 juli 2010
    het leken ons weer een paar toffe dagen daar tussen die indianen, de beren enzo
    blij trouwens op de foto's te zien dat Hildeke ook mee is, maar ja diene die de foto's neemt staat er meestal niet op hé
    die foto van Kobe is er ééntje voor de vrouwelijke aanbidders denk ik, mooi zeg.
    hier nog alles ok, verlof is gestart, dinsdagmorgen vertrekken we (een dagje vroeger, stoppen nog in Frankrijk, voor de Montblanctunnel) en rijden dan verder op het gemak naar la bella Italia