Nashville en een klein beetje Memphis

Hi guys,

we zijn inmiddels in Memphis aangekomen. De bars in Nashville waren jammer genoeg niet voor ons; je moet 21 jaar zijn om daar binnen te mogen en het merendeel van ons gezelschap is jonger... But we keep walkin' the line! Leuk om te zien dat onze blog heel veel gelezen wordt. Eergisteren waren er maar liefst 103 paginavertoningen...

19 juli

Vanochtend gaan we de Country Music Hall of Fame bezoeken alsook de RCA Victor studio b.  De hall of fame is opgebouwd volgens de tijdlijn en we zien dat country music ontstaan is door de mix van volkeren en instumenten die ze meebrachten uit hun thuisland. Ierse instrumenten (fiddels) met de klanken van de negers(slaginstrumenten). Maar stap voor stap evolueert de muziek naar de bluegrassklanken tot er een zekere Elvis in Memphis een mix maakt van de zwarte ritmes en blues en 'westerse' country. We zien de schoenen die Elvis droeg tijdens zijn eerste jaren en zien ook de enige echte 'blue suede shoes' van Carl Perkins ! De country muziek evolueert verder en we komen namen tegen als Dolly Parton (de madonna met de big b...) , Kenny Rogers, en dan de nieuwe grootheden.

We gaan met een busje naar de 'RCA Victor Studio b' - home of 1.000 hits. En dat is letterlijk te nemen meer dan 1.000 top 10 hits werden hier opgenomen. Van 'Are you lonesome tonight' van Elvis tot 'Jolene' van Dolly Parton... We zien in de buitenmuur de plaats waar Dolly ooit de muur ramde, krijgen een pak informatie van de verschillende belangrijkste zangers die er muziek opnamen en gaan dan binnen in het heiligdom : de Studio. Geloof het of niet, maar ik kreeg kippevel toen ik er binnenging. Hier, op deze plaats gebeurde het allemaal; hier nam Elvis 'are you lonesome..' op (+ nog 261 andere nummers), midden in de nacht, met de lichten gedempt, Brenda Lee, the Everly Brothers, Jim Reeves, Don Gibson, Roy Orbison,.... Ze deden er allemaal hun ding - en met succes! De piano staat er nog die in tal van hits te horen is. Elvis wilde de piano kopen om in Graceland te plaatsen, maar de studiobazen gingen daar niet op in. En zo hebben wij eens de toetsen kunnen bespelen waar ooit Elvis en alle anderen op speelden! Het zoveelste WAW moment op onze trip. De lichten zijn er speciaal : in verschillende kleuren en ze kunnen allemaal gedimd worden om sfeer te creëren tijdens de opnames. Ironisch genoeg werd de studio gesloten op 17 augustus 1977, één dag na het overlijden van Elvis wegens verouderd. Gelukkig is alles tot op de dag van vandaag intact gebleven. 

Daarna rijden we naar een gitaarcentrum. Kobe droomt er al lang van om een ukelele te hebben en hij vindt er een geschikt exemplaar(of wat had je gedacht?). Als hij genoeg oefent kan hij in Hawaï gaan spelen!

Nadien wandelen we nog wat rond in Nashville, kopen wat T-shirts en gaan dan zwemmen. Het is hier inmiddels tropisch heet aan het worden. Morgen vertrekken we naar Memphis!

20 juli

We vertrekken via de Natchez Trace parkway richting Memphis. De Natchez trace verbond in het begin van de 18e eeuw Nashville met Natchez. De weg werd gebruikt om goederen van het noorden naar het zuiden te brengen. Dievenbendes lagen overal op de loer en de tocht was levensgevaarlijk. Nu loopt er een prachtig onderhouden weg door de bossen. We zien een schildpad de straat oversteken, er ligt een slang te zonnen en aan de rand zitten wilde kalkoenen. We stoppen bij een visitors ccenter en krijgen uitleg van een ranger over verschillende dierenhuiden en schedels. We verlaten de parkway en rijden door kleine stadjes zoals Savannah richting Memphis. De sfeer is aan het veranderen, de huizen in de stadjes zijn meestal uit 1 verdiep gebouwd, maar alles blijft groen (ik had verwacht dat alles veel droger zou zijn). We komen aan in Memphis en gaan naar het Lorraine motel waar Marthin Luther King werd vermoord. Nu is er het mensenrechtenmuseum gevestigd, maar jammer genoeg is dat gesloten op dinsdag. Als we morgen tijd over hebben gaan we er zeker naartoe. We rijden naar Beale street en komen er terecht in het blueswereldje. Overal, maar dan ook overal, hoor je bluesmuziek. Alles is hier veel minder gestroomlijnd dan in Nashville, het is nog 'echter'. Uiteraard vind je hier ook prullaria(en van Elvis werkelijk alles: van kookboek, over zeefje voor in de gootsteen, tot sausjes, popjes, autootjes, kettinkjes,...) Het was in deze straat -die in de tijd vooral door zwarten werd bevolkt - dat de jonge Elvis klusjes ging opknappen en in contact kwam met zwarte muziek.

We gaan naar een bar (in openlucht en we mogen er binnen!!) en luisteren naar de zwoele stem van 'The Louisiana Mojo queen Ms Zeno'. Tof om te horen hoe de bluesmuziek hier past in die zinderende hitte. Ms. Zeno begint wulpser en wulpser te worden en gaat hier en daar op de schoot van een man zitten die ze dan eens goed vastpakt. Ik zie de bui hangen en maak dat ik wegkom. Als je naar de foto's kijkt zal je begrijpen waarom!

Naar het hotel en dan avondeten. We bellen naar Marlowe's want als je dat doet, dan word je opgehaald in een roze limousine!! Dat laten we niet aan ons voorbijgaan. Stipt om 7:45 pm staat de limo voor het hotel. We rijden naar Marlowe's en de chauffeur toont ons de poorten van Graceland met de beroemde muzieknoten (in tegenstelling tot Elvis gaan de poorten voor ons echter niet open) . Marlowe's ligt 1 mijl van Graceland en daar kan je niet naast kijken. Werkelijk alles staat in het teken van hem. We eten er heel smakelijk van de BBQ gerechten en worden dan per limo teruggebraccht naar het hotel. 

We beklijken nog een Elvis filmpje en als iedereen slaapt vul ik onze blog aan. En nu ga ik slapen want morgen : 'I'm going to Graceland, Graceland, in Memphis Tennessee,  I'm going to Graceland!

Sluutjes! De gelukkige Leielanders!